Ważne jest także to, że spektakle, które oceniali i wybrali dyrektor artystyczny PPA Cezary Studniak i główny producent Przeglądu Paweł Krupski, otrzymają wcześniej wsparcie organizacyjne i finansowe (do 12 tys. zł), żeby ich twórcy mogli zgodnie ze swoim pomysłem zrealizować eksperymentalne przedstawienia, pokazujące nową wizję piosenki. Spektakle offowe zobaczymy na PPA po raz 16. – począwszy od roku 2006 jurorom i festiwalowej publiczności proponowanych jest od sześciu do dwunastu takich przedstawień. Offowa dziesiątka #42PPA W marcu do rywalizacji o statuetkę Tukana Off i nagrodę pieniężną w wysokości 10 tys. zł, a także o statuetkę Tukana Publiczności, o przyznaniu której zadecydują widzowie, stanie dziesięć przedstawień: „Lalki” – Kompania Primavera, reż. Dariusz Lewandowski „Joseph Conrad i muzyka świata” – Ewelina Cassette, tekst i reż. Maciej Wojtyszko „Polskie Halloween”, Kolektyw Zakład Pracy Zdalnej, reż. Agnieszka Małgowska „Ballady i romanse – spektakl muzyczny” wg tekstu Adama Mickiewicza – reż. Ewa Żurakowska „Mrówki” wg tekstu Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej – reż. Ada Tabisz „Rap Magister” – Olek Talkowski „Gloria Amore Victis” – Weronika Kowalska i Ewa Rucińska „Plemię” – reż. Magdalena Młynarczyk „Sońka, rzeczywistość czy jej zaklinanie” – Ewelina Ciszewska i absolwenci wrocławskiej AST „Modlitwy (tych, którzy się nie modlą)” – Małgorzata Wojciechowski i Maciej Zakrzewski (spektakl przeniesiony z poprzedniej edycji PPA) „Lalki” Koncert-performance o polskich kobietach we współczesnej Polsce – „Pussy Riot w teatrze Piny Bausch”, jak piszą o tym przedsięwzięciu realizatorzy. Złoży się nań kilkanaście utworów polskiej „męskiej” muzyki rockowej w kobiecych interpretacjach – piosenki Spiętego, Republiki, Maanamu, Kultu, Lao Che, Nosowskiej i Boys. Scenariusz i reżyseria: Dariusz Lewandowski, aranżacje: Piotr Hajduk. Występują: Olga Szomańska, Karolina Nowakowska, Kaja Mianowana oraz Magdalena Rossowska, Urszula Rossowska, Mary Pawłowska – solistki grupy wokalnej Decybele i Piotr Aleksandrowicz (gitara). „Joseph Conrad i muzyka świata” Tekst Macieja Wojtyszki plus rozmaite, mniej lub bardziej znane piosenki, arie i pieśni w interpretacji. Rzecz o dziwnych losach Europejczyków ostatnich dwóch stuleci, o uniwersalnych pragnieniach, o tożsamości, o tym, co w istocie kryje się pod strasznym słowem „globalizacja”. A głownie o miłości, której niestraszna odległość – ani w przestrzeni, ani nawet, jak może się okazać, w czasie. Tekst i reżyseria: Maciej Wojtyszko, muzyka, aranżacje, kierownictwo muzyczne: Dawid Sulej Rudnicki, scenografia i kostiumy: Rafał Szumera. Występują: Ewelina Cassette (Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie) muzycy: Grzegorz Bąk, Michał Peiker, Dawid Sulej Rudnicki. „Polskie Halloween” „W Halloween przebiorę się za Polskę” – jedno z haseł protestów Strajku Kobiet stało się inspiracją spektaklu o zmaganiach z obecnym systemem. Opowieść o zmierzchu patriarchatu i sprzeciwie wobec rzeczywistości. Kampowy, eklektyczny show z wykorzystaniem motywów z różnych form i dzieł kultury masowej: szopki politycznej, karnawału, dziadów, telewizyjnych show. Tekst: Leena Makoff, reżyseria: Agnieszka Małgowska, dramaturgia: Karolina Micuła, Kamil Bloch, Agnieszka Małgowska, Monika Rak, muzyka: Tymoteusz Witczak, kostiumy: Monika Skomra, choreografia: Krzysztof Lubka. Występują: Karolina Micuła, Kamil Bloch, Monika Rak. „Ballady i romanse – spektakl muzyczny” Spektakl jest współczesnym spojrzeniem na romantyczność jako trend w polskiej kulturze. Teksty z „Ballad i romansów” Mickiewicza uzupełni ekspresja „organiczna” (oddech, ruch), śpiew, onomatopeiczne melorecytacje i ludowe zaśpiewy, instrumenty dawne: drumla i gong, i muzyka elektroniczna. Autorka koncepcji, aktorka w spektaklu: Ewa Żurakowska, autor koncepcji muzycznej, wykonawca muzyki elektronicznej: Tomasz Wódkiewicz, współpraca dramaturgiczna: Marek Haisig, scenografia, kostium, projekcje wideo: Iwona Bandzarewicz. „Mrówki” Metafora mrowiska pokazuje stereotypowy obraz rodziny i wizję systemu totalitarnego, w którym jednostka nie ma prawa do samostanowienia. W takim systemie macierzyństwo przestaje być aktem miłości i świadomym wyborem, a zamienia się w przymus i sposób kontroli. Inscenizacja z wykorzystaniem lalek, animacji, wideo, dubbingu i muzyki na żywo. Reżyseria i scenariusz na podstawie dramatu Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej z 1936 r.: Ada Tabisz, muzyka: Dominik Skwarek, scenografia: Magdalena Gładysiewicz, Mateusz Zilbert, konstrukcja lalek i scenografii: Mateusz Zilbert. Występują: Katarzyna Górska, Marcelina Kieres, Piotr Starczak, Dominik Skwarek, Magdalena Gładysiewicz, Mateusz Zilbert. „Rap Magister” Pierwsza na świecie praca magisterska w formie rapu powstała w ubiegłym roku w krakowskiej AST, a dotyczy biografii artystycznej Tomasza Kota, ze szczególnym uwzględnieniem jego ról filmowych. Olek Talkowski, pisząc tekst, planował zaprezentowanie go na scenie, podczas koncertu z komisją i publicznością na widowni. Przeszkodził pandemiczny lockdown. Tekst i wykonanie: Olek Talkowski, scenografia: Marcin Chlanda. „Gloria Amore Victis” „Dziewczyny i chłopaki. Ale bez chłopaków” ( to pandemiczna, domowa grupa muzyczna, definiująca swój styl muzyczny jako „odd romantic”. Dziewczyny zapraszają na feministyczny stand-up muzyczny, inspirowany tytułem ironicznej rzeźby Oskara Dawickiego, nawiązującej do poetyki typowych tablic „ku czci”, a opiewającej wszystkich nieszczęśliwie zakochanych. Twórczynie: Weronika Kowalska – aktorka, wokalistka i współautorka scenariusza/kierownictwo muzyczne, Ewa Rucińska – aktorka, wokalistka i współautorka scenariusza/reżyseria, światła, Elżbieta Tolak – scenografia, kostiumy. „Plemię” Ubuntu to afrykańskie pojęcie, oznaczające system etyczny oparty na relacjach międzyludzkich i pomocy bliźniemu. Na jakich zasadach współcześnie funkcjonują społeczności, grupy, wspólnoty? Wspólny rytm i pieśni zawsze były ważne w społecznościach. Artyści zapraszają na improwizowane, spotkanie, na którym chcą znaleźć i wymyślić pieśni, w tym jedną wspólnie z widzami. Scenariusz i dramaturgia: Magdalena Młynarczyk i Miłosz Broniszewski, reżyseria: Magdalena Młynarczyk, opieka scenograficzna: Nina Janiak, opieka muzyczna: Adriana Paprocka. Występują: Miłosz Broniszewski, Nina Janiak, Adriana Paprocka, Julia Bochenek, Maciej Łabaz. „Sońka – zderzenie z rzeczywistością czy jej zaklinanie” Na bazie tekstu Ignacego Karpowicza („Sońka”) studenci AST we Wrocławiu w ramach koła naukowego stworzyli projekt, który ze względu na lockdown nigdy nie doczekał się premiery. Prócz najmłodszej w zespole Natalii Dudziak, są już po dyplomach, ale sceniczną prezentację chcą teraz oprzeć na doświadczeniach z tamtej pracy. Koncept i opieka artystyczną nad projektem: Ewelina Ciszewska, aktorka pantomimy, dziekanka wydziału lalkarskiego wrocławskiej AST. Występują: Anna Chorostecka, Ewa Dobrucka, Ula Kobiela, Andrzej Ogłoza, muzyka na żywo: Natalia Dudziak. „Modlitwy (tych, którzy się nie modlą)” – spektakl przeniesiony z poprzedniej edycji Bunt i niezgoda, walka o siebie, walka z bóstwem, a jednocześnie przemożna potrzeba odnalezienia i nazwania Boga – mało znany tekst Janusza Korczaka staje się kanwą offowego spektaklu. Małgorzata Wojciechowska i Maciej Zakrzewski (aktorka i muzyk, zdobywcy Tukana Off na 38. PPA za spektakl o internetowym hejcie) chcą nieco „odczarować” Korczaka, pamiętanego głównie jako autora książek dla dzieci, pioniera nowoczesnego wychowania i ofiarę Holokaustu. W poszukiwaniu formuły tej ceremonii czy scenicznej liturgii otrą się zapewne o świętokradztwo, ale ich poszukiwaniom towarzyszyć będzie określenie: ECCE HOMO.